Hij is af. En hoe! De BookApp. Een app die volgens ons de toekomst van digitaal boeken lezen een héél klein beetje mooier gaat maken.

Eerst de video.

(camera: Basha de Bruijn, dank aan Buutvrij for Life)

En hierrrrr is deze moddervette BoekApp van Alles ruikt naar chocola te downloaden. Voor op je iPad. Vangen! Mocht je haast hebben: ga! En geniet ervan.

Mocht je tijd hebben:
.

Say what?

‘Alles ruikt naar chocola’ gaat over hoe het is om als jong-volwassene (1) een ouder te verliezen (2) terwijl je voor het eerst op eigen benen probeert te staan (3) aan het begin van de 21e eeuw (4). Op die vier palen ben ik een herberg gaan bouwen. Daar kun je rondkijken, schrikken, op een stoel zitten, lachen, eten, overnachten, huilen. Na een dag of wat zul je de deur weer achter je dichttrekken en verder reizen.

.

De derde helft.

Maar waarom zou je in zo’n herberg geen vergrootglas aangereikt krijgen? Waarom zou je niet eens alle keukenkastjes mogen opentrekken, het behang van de muren pulken, de dakpannen van de spanten lichten? Waarom zou je  de waard niet tot diep in de nacht vragen stellen? Nee, weet je wat: zet anders je tentje op in onze woonkamer. Luister naar het audiobook, in mijn gewone boek.

Hoofdpersoon Tom is een 21e eeuwse, 19-jarige Elckerlijc, een onhandige, neurotische  everyman uit mijn generatie. Hij wil alles worden, zonder zich maar één keer af te vragen waarom hij dat wil. Ik herken dat. Veel van mijn generatiegenoten denken ook alles te moeten. Herkenbaarheid was het streven. Deze manier van digitaal publiceren geeft me de mogelijkheid nog meer van die herkenbaarheid in te bakken.

Ik merk daarnaast dat mijn aandachtsspanne korter wordt. Alles is een hyperlink, alles is vluchtig, alles geeft me haast en twijfel en ‘like’ mijn post, volg mij. Niks nieuws onder de zon. Niks mis mee, bovendien. (Hoewel: een terzijde. Misschien is die verkorte aandachtsspanne een neurologisch verdedigingsmechanisme: volgende dr. Susan Blackmore in een speech bij TED, strijdt informatie namelijk om onze aandacht. Ontluisterend.)

Mediaconsumptie: grazen in plaats van graven.

Maar grazen doen we meer dan ooit. Ik kijk televisie met een tweede scherm in mijn hand. Ik lees krantenartikelen vanuit Facebook, of stuur ze uit mijn browser naar mijn smartphone. Mijn leesgedrag verandert. Volgens mij ben ik geen uitzondering. (Tweede terzijde: dáár had ik Marshall McLuhan graag eens over horen filosoferen met Douglas Rushkoff, op, waarom niet, het Impakt Festival. Terzijde op de tweede terzijde: de voorgaande zin is er één die ik graag had willen wegstoppen achter zo’n dropdown menu als in de BookApp. Ik bedoel maar.

Daar gaan we naartoe. Dat geloof ik.

We gaan toe naar driedimensionale teksten, drie-dimensionale Sudoku. Driedimensionaal Wordfeuden.)

Dat grazen dat ik doe, dat doe jij ook. De statistieken zijn duizelingwekkend. Mediaconsumptie verandert. Het “lezen van teksten” verandert.

Dat is niets nieuws: de roman bestaat pas sinds het einde van de 17e eeuw, pak ‘m beet 330 jaar, 7 a 8 generaties– toen leefde de over-overgrootvader van je overgrootvader. Als je door je wimpers kijkt, kun je hem zien. Voordat hij de eerste roman las, lazen zijn voorouders romances, periodieken, epistels, manuscripten, epen, verzen, áls men al las en niet luisterde. Vorm en consumptie van tekst verandert altijd.

Het is niet alsof men in de tijd dat men geen boeken leest navelstaart. We bekijken via die schermen onze wereld, we interacteren met elkaar. Zolang we maar niet gaan denken dat het dennenbos naar shampoo ruikt vind ik daar weinig mis mee.

.

 Hey, wat leuk: bulletpoints.

Terug naar onze BookApp. Ik zie op een inhoudelijk niveau drie voordelen:

• Ik  kan de intertekstualiteit van mijn narratief direct aan de lezer aanreiken. Veel van wat in de roman is verweven kun je nu met een tik van je vinger ontrafelen, ontmoeten, nog eens bekijken, dieper laten binnenkomen. Via de muziek of de beelden van nu, krijg je meer beelden van Toms leven mee.
• Doordat de referenties zo bereikbaar zijn, kun je de plot misschien eerder en de story misschien beter begrijpen.
• Deze app zorgt ervoor dat je, zelfs als je even wegfladdert vanwege je korte aandachtsspanne, wèl binnen de wereld van het boek blijft.

Samen met mijn geweldige uitgeverij Podium, de creatieve helden van Buutvrij en de hardwerkende bouwers van Codedazur hebben we gepionierd. Laten we ook vormgever Robert Adriaansen, op wiens ontwerpen alle grafische elementen zijn gebaseerd, en de sympathieke audiobaas Jochen Willemsen van U-trax, niet vergeten. Jochen offerde meerdere avonden op om mij belangeloos te helpen aan het audioboek dat in de BookApp is te vinden.

Through The Looking Glass

Bij mijn weten is dit de eerste roman die op zichzelf te lezen is en die tegelijkertijd met zijn hyper-tentakels de vierde wand doorgrijpt.

Naast de roman en ruim 250 hyperlinks  krijg je een audiobook, social media toepassingen, ouder wordende bladzijden, enzovoorts. Het behang van de herberg, de gereedschappen in het tuinschuurtje. Onze BookApp haakt daarmee mooi in op de conclusies die bijvoorbeeld dit muziekblog EHPO dankzij de inspanningen van Niels Aalberts, Timo Boezeman, Erwin Blom, Erik Rigters en Jelte Nieuwenhuis vorige week verzamelde.

Ik ben ontzettend benieuwd of mensen door al deze tierelantijntjes het boek ‘minder goed’ zullen gaan begrijpen. Misschien gaat door dat brede aanbod de leesbeleving namelijk juist wel dieper.

.

One more thing.

Als ik  de afgelopen negen maanden sprak over onze app maakte ik vaak de vergelijking met vier cowboys die de woestijn in trokken om ergens een olieput te slaan. Een romantisch beeld. Een herberg bouwen, een olieput slaan: voilá. Het was een pittige klus.

Eigenlijk hebben we de roman opnieuw gemaakt terwijl ik mijn debuut nog aan het herschrijven was.

En nu hebben we het boek twee keer uitgegeven: één keer op mooi ruikend papier, en één keer  met een extra dimensie.

Daar ben ik best een beetje trots op.

Download de BookApp hier | Word fan van het boek | Eet een ijsje.

.