Belofte maakt schuld. Een post over de filmacademie.
De productieklas op de filmacademie bleek het niet te zijn voor mij. Ik heb daar hier ook over verteld.
Van Rob Arends, studieleider scenario, heb ik echter deze tweede helft van het studiejaar de mogelijkheid gekregen met de 4ejaars scenarioklas mee te lessen. En voor het eerst sinds ik op de academie zit heb ik het gevoel dat echt ik op mijn plek zit.
Afb. 1. Writers room.
Treurig he, eigenlijk. Na anderhalf jaar bikkelen nu pas echt leren. Maar stilstaan bij verdrietige dingen schiet weinig op.
Natuurlijk zaten er de afgelopen 18 maanden nuttige lessen tussen. Vooral de filmanalyses, de gastdocenten en de extra avondlessen hebben me vooruit geholpen als maker. Om niet te spreken van de gesprekken op het dakterras met fellow-filmmakers. Vruchtbare ontmoetingen. Maar vaak ook gewone lessen.
Het contrast met de scenario-klas kon niet groter zijn. Ieder moment ben ik aan het leren. We schieten op elkaars scripts en zijn constant op zoek naar hoe het scherper kan, hoe het meer in elkaar kan klikken, hoe het helderder wordt. Het klinkt gruwelijk Amerikaans slapgelikt, maar *zet zich schrap*: ik ben echt dankbaar dat ik dit mag meemaken.
Onder de bezielende leiding van Ellen Verhoeff worden om de beurt onze “speelfilms in wording” onder de loep genomen.
Een script over een jeugdinternaat, dat doet denken aan een zwarte Dead Poets Society.
Een ander over een wereldvreemde puber, haar vader en hun helende fantasiewerelden.
Een derde, intiem en charmant, over een roadtrip van twee oude, oude mensen.
Een vierde, lichtvoetig benauwend, over een sci-fi wereld waaruit een Japanse vrouw tracht te ontsnappen.
Een Shakespeariaanse tragedie van twee tweelingbroers die elkaars identiteit aannemen.
En een script over een invalide gereden Yuppenvrouw die met behulp van een Hells Angel op zoek gaat naar de daders.
Het feit dat in ieder script een goed verhaal zit, maar dat er bij iedereen op een andere plek gegraven moet worden om het beter te maken is fascinerend.
De ene student moet helderder schrijven, een volgende duidelijker schakels tussen sequenties, enzovoorts. Ondergetekende bijvoorbeeld, heeft een heel ander probleem.
Ik leer karakters maken. Dat klinkt misschien een beetje dommig, dat ik dat nog niet deed, maar het is echt zo. Ik was veel meer bezig met plot en sfeer. Sid peurt en snuffelt dus in karakters. Het voelde in het begin bijna obsceen, om in een niet bestaand leven te gaan snuffelen.
Maar ik begin te begrijpen wat men bedoelt met als je iets goed schrijft, de karakters je door de plot heen bewegen, niet andersom. Ik ben er nog lang niet, maar ik begrijp het. En dat is al heel wat.
He Sid,
Goed dat je die lessen mag volgen, volg vooral je hart!
Ik ben vorige week heel even in De Unie geweest, kort maar krachtig, was erg gaar van een montagesessie van 12 uur.
We treffen elkaar gewoon elders!
Mrtn
thanks man!
ja, jammer van vorige week idd. had zelf verplichtingen in utrecht, dus ben zo rond 9en weggegaan.
en we treffen elkaar begin maart, als we het eerste overleg hebben over t kortje 😀
laters!
ha!
ja we zijn ook heel leuk, de scenarioklas. 😉
Nee maar even serioezo, je bent een leuke aanvulling in de klas.
Jammer dat de studieleiders geen schrijver in je zien, maar in de buitenwereld aan de slag gaan is natuurlijk altijd beter. who needs the filmacademie?
Dus lak aan hen, hoofd op, en lekker blijven schrijven.
Ik ben benieuwd naar je 90min, maar die krijg ik vast en zeker nog te lezen!
tot dinsdag!
thanks dame!
heb er ook zin in dinsdag 🙂
(for the record: ik word als schrijver “te amerikaans” bevonden. wat dat betreft hebben ze met mijn sci-fi misschien ook wel een puntje ;-), maar t blijft jammer)
hou je goed N,
doei, x!
de amerikanen hebben tenminste wél succes..
Oke je bent een beetje amerikaans, maar je bent ook wat minder contactgestoord dan de nederlandse schrijvers. dus misschien is LA wel dé optie.
ik houd me altijd goed!
you go tell teachers h.h. and j.e. that 😉
LA, LA, stad van asfalt en gebroken dromen. in eerste instantie dacht ik eerst hier e.e.a. voor elkaar gebokst te moeten hebben voor de oversteek gemaakt kon worden.
maar om andere redenen dan daar in LA (gigantische massa aan scripts daar v.s. “gun factor” hier) is het hier volgens mij ook heel moeilijk om de speelfilms te schrijven.
dus misschien toch maar gewoon naar LA? ik ben er nog niet uit.
De mensen, het eten- het is allemaal zo stom daar!
met stomme mensen wil je niet leven, en zonder professioneel schrijven moet het leven alsnog lukken toch?
en zonder eten kan je al helemaal niet leven!
dus snelle keuze
en hier de beloofde post over de scenario schrijfboeken die je gelezen moet hebben:
http://www.vollmer.nl/zelf-een-scenario-schrijven