Misschien weten jullie het nog niet. Maar op een Amsterdamse zandvlakte gebeurt momenteel iets bijzonders. Weekend na weekend is het Magneetfestival daar.

En ik ga daar bij staan.

Wedden?

Ik doe eerst even een copy-paste van hun website zodat je weet waar het over gaat:

Het Magneet Festival is een evenement waarbij bezoekers via een co-creatie-internetplatform eigen creatieve ideeën kunnen lanceren en daarmee de mogelijkheid creëren om zelf inhoud aan het festival te geven. De gemeente Amsterdam Oost stelt daarvoor een uniek terrein ter beschikking, een zandvlakte langs de ring A10, waar tussen 19 augustus en 11 september duizenden mensen dagelijks kunnen genieten van muziek, theater, experimentele bouwwerken en beeldende kunst.

En daar zou ik op willen aanvullen: genieten van nieuwe literatuur.

Want wat ga ik doen, samen met de mannen van de Eetfabriek?

Wij gaan in een tentje staan, met een stuk of tien fatboys, een podium, twee zweetmeisjes, een pan chocoladefondue en yours truly.

Ongeveer zo:

U kent het vast wel. Auteurs die stukjes voordragen uit hun boeken. Ik deed het tot nu toe twee keer, de laatste keer afgelopen zondag op Lowlands.

Alleen… Stukjes? Wat heb je nou weer aan stukjes? Het gaat toch om het hele verhaal?

Dus ik ga daar 3 september staan en ik ga  “alles ruikt naar chocola” in zijn geheel voorlezen.

Gekleed in een waanzinnig mooi trainingspak, bijgestaan door twee kittige zweetmeisjes met sponzen en handdoeken en ijskoude AA’tjes, en met naast me een groot bord met korte personage beschrijvingen kunnen bezoekers in de fatboys gaan zitten, chocolade fondue eten, en naar één of meerdere hoofdstukken luisteren alvorens ze weer weggaan.

De tent gaat open. Je gaat zitten. Je wordt vermaakt en gaat een hoofdstuk later weer weg.

Een hoofdstuk voordragen duurt ongeveer een kwartier, twintig minuten.

En ik ga ze dus allemaal doen. Ik vermoed dat ik zo’n acht uur aan het voorlezen zal zijn.

Er is in Nederland ooit een recordpoging simultaanvoorlezen gedaan. Internationaal is er ook iemand die lang voorlas. Langer dan ik zal doen. Ietsje langer dan ik zal doen, mag ik wel zeggen.

Maar voor zover ik weet is dit de eerste keer dat zo’n recordpoging in Nederland wordt gedaan. Acht uur lang voorlezen. Zin in? Mwoa. Maar het record is me ook wat waard, en met die twee kittige meisjes erbij: prima.

Nu is het de bedoeling dat mensen op mijn idee gaan stemmen. Zodra dat kan, zet ik dat hieronder in een comment. Voor nu: weet dat dit eraan gaat zitten te komen.

It’s the Final Countdown.

Tudududhhh duhh, tuhhduhduuuduhhduuuhhh.

Enzovoorts, enzoverder,