Uitgang.

De afgelopen weken ben ik links en rechts mijn eerste hoofdstuk gaan uitdelen. Ergens tussen de tien en vijftien mensen hebben nu de eerste 15 pagina’s gelezen, sommigen zelfs de eerste 30. Dit zijn enkele van hun reacties:

J. uit N.Y. Schrijft:

Ontwapenend en toch nieuw en verrassend. Ik bedoel: duidelijk een heel jong iemand, maar niet voorspelbaar.. Heel spannend.. Ben benieuwd naar de rest!!

I. uit Amsterdam schrijft:

intrigerend is vooral het woord. Vind de zwarte humor wel te waarderen… moest in het begin even in ‘jouw’ taal komen om de juiste leeswijze te vinden, maar na vijf bladzijden las het erg prettig. Ook al ben ik zelf niet heel erg van de bijzinnen en bijvoeglijke naamwoorden. En het verhaal is, voor zover het een verhaal te noemen is in 1 hoofdstuk, boeiend. Krijg wel trek in meer!

A. uit Amsterdam sms’te:

Vet, spannend, nieuw, nieuwsgierigmakend naar de rest en geniale gedachtesprongen.

Een meisje dat J. heet en werkt in Den Bosch zei:

Heb je meer? Het laatste stuk was zowat spannend, ben benieuwd hoe het verder gaat – impressive 🙂 Ik wilde de hele tijd doorlezen en vond het laatste stuk EXTRA spannend. Als ik iets belangrijk vind bij een boek dan is het wel de drang krijgen verder te lezen en dat is je gelukt!

Dan is er nog een J. die speelt in een Bekende Nederlandse Band:

Eerste hoofdstuk was heel tof sidney, i’m hooked! Laat maar weten wanneer ik een exemplaar kan kopen!

E. uit Utrecht, las de eerste twee hoofdstukken op vakantie:

Sid!
Korte samenvatting: ik wil meer lezen! Uitgebreid commentaar volgt nog.

En dat uitgebreide commentaar bleek onder andere te omhelzen dat ze het zo geschikt vond voor op vakantie in een luie stoel, zonder dat het persé vluchtig was, of simpel. Er waren in de eerste dertig bladzijden geen passages waar ze zich  doorheen moest bijten “zoals bij Dimitri Verhulst” bijvoorbeeld. Ook vond ze het consequent.

Een andere J, zelf schrijfster, was kritisch over de ondertitels die ik gebruikte en ook benieuwd of ik gedurende het boek alles wel zou kunnen inlossen waar ik in het eerste hoofdstuk mee kom.

(Daar maak ik mezelf ook een beetje zorgen om, na zoveel positieve reacties op het eerste hoofdstuk: is de rest ook goed?)

Een zekere K. uit Utrecht die het hele manuscript heeft gelezen, wist me te vertellen dat toen er een vogel dood was gevonden voor haar voordeur, ze meteen aan “die ene scene” in mijn boek moest denken. Ze moest meermaals hardop lachen en was ontroerd. “Dat heb ik niet bij Giphart, hoor,” zei ze.

Ik las een seksscène voor aan N. en O, twee barjongens uit Utrecht. Even waren ze stil. Toen zei N:

Jij gaat zoveel vrouwen neuken als dit uitkomt.

Als laatste wil ik S. aanhalen, een geneeskunde studente die de eerste 2 hoofdstukken las. Haar vader is een half jaar geleden overleden. Ze vond het bizar hoeveel overeenkomsten er waren tussen het boek en haar eigen situatie. Het Chinees halen, de onverzonden rouwkaarten, de spullen opruimen, het huis niet uitkomen: herkenbaar. Het deed haar wat.

En dat deed mij dan weer wat.

Blijft over de titel “De traagheid van glas”. Thematisch bekeken klopt hij als een bus: zowel vanwege de referentie naar de traagheid van massa als vanwege de referentie naar glas. Maar het woord “traagheid” impliceert zo’n dikke Af Th. van Der Heijden pil: highbrow, moeilijk, loom. En, misschien, traag.

Gelukkig hoef ik dat soort dingen niet alleen te beslissen.